Vrijdag 30 augustus
Ted is vrij en gaat de camper halen die i de garage in Neede (achter Enschede) staat.Helaas moet ik nog werken, dus moet hij met openbaar vervoer. Het voordeel is dat we hem vanmiddag voor onze deur hebben staan en kunnen inruimen. We kunnen dan op zaterdag meteen vertrekken. We doen boodschappen en hebben voldoende in de camper gestouwd voor de eerste week. Want , zo zeggen ze, Zweden is duur.
Zaterdag 31 augustus
We zetten de camper onder het terras en gooien de tuinslang over de reling. Zo gooien we de watertank helemaal vol. De laatste spulletjes gaan mee en dan vertrekken we om 10.30 uur. Tijn staat hard te zwaaien vanaf het terras, doet toch een beetje zeer.
Bij Denekamp gaan we de grens over en rijden we Duitsland in. Tegen etenstijd gaan we eten in een wegrestaurant. Ted wil graag een curryworst. Helaas: alleen een burger king en een restaurant met specialiteit schnitzel. Ook lekker, maar teleurstellend.
We overnachten in Handewitt op een parkeerplaats in het bos, vlak voor de grens van Denemarken.
Zondag 1 september
Vandaag rijden we heel Denemarken door. Gezellig meen neuriën met de playlisten die Ted heeft meegenomen. Na Odense gaan we de brug over, met een tol van €35. Gelukkig waren we al gewaarschuwd door Ton en Yvon. Anders hadden we, net zo als zij, in de rij gaan staan voor een BRO-pas. Ted had deze van te voren aangevraagd. Deze pas is echter alleen voor de brug van Denemarken naar Zweden. Niet voor deze. Als je dan bij het verkeerde poortje staat, gaat de slagboom niet omhoog en gaan alle auto’s achter je toeteren. En achteruit rijden kan niet meer door al die auto’s. Domme toerist, ben je dan.
We waren van plan om Kopenhagen in te gaan, maar het regent pijpenstelen, dus besluiten dit niet te doen en door te rijden naar Zweden; over The Bridge. Het is idd echt een imposante brug.
We hadden van te voren op de camperapp een slaapplaats uitgezocht ten zuiden van de brug. Helaas mocht je daar niet meer overnachten. We hebben daar wat rond gekeken, uiteraard foto’s gemaakt van The Bridge, want daarvoor hadden we dit plekje uitgekozen en hebben we een andere overnachtingsplek gezocht. Het wordt Lomma, ten noorden van Malmo.
Maandag 2 september
We zijn in Zweden. Vanaf nu gaan we de rijksweg af en op ons gemakkie touren. We crossen dwars door Zuid-Zweden. Grove koers: Lund, Horby, Sosdala, Hassleholm, Osby, Almhult, Alvesta en Vaxjo. Het landschap is groen en glooiend. Afwisselend platteland, bossen en meertjes. Ten noorden van Vaxjo prikken we een overnachtingsplaats in het wild. Moeilijk te vinden want het lag achter een steengroeve, daarna een zeilschool. Het laatste stukje staan er hele vreemde lantaarnpalen lngs de route. Misschien een voetbalveld of zo? We parkeren de camper aan het water op een grasveldje. We staan daar in ons uppie. We zetten de klapstoeltjes buiten en zetten koffie. we zitten 10 minuutjes en dan begrijpen we het doel van de “lantaarnpalen”. Er komt een vliegtuig laag over met zijn landingsgestel uit. Juist, we zitten vlak voor een vliegveld en de lichten zijn van een landingsbaan. We kijken elkaar aan en schieten in de lach. Gelukkig wordt er ‘s nachts niet gevlogen en hebben we een rustige nacht.
Dinsdag 3 september
HIEPERDEPIEP HOERA!!! Vandaag is Dana jarig. Er wordt natuurlijk al vroeg gebeld, want ze is gisteren in haar nieuwe baan begonnen en is dus al vroeg op. Daarna tutteren we een beetje en vervolgen rond 11 uur ons pad. We tuffen van meer naar meer. De huizen zijn hier overwegend van rood hout. Een schattig zicht zo in al dat groen. We rijden door kleine dorpjes. In Vrigstad doen we een Nederlandse camping aan om te laden en te lossen. Maar helaas is deze dicht.Dus rijden we door naar de volgende camping in Gunnardsryd. Er staan 3 verlaten caravans, receptie is dicht, niemand te zien. Dus lossen we ons zwarte water en laden vers water. Maar nergens een put voor het grijze water. Dan komt de beheerder op de fiets aanrijden. We mogen zelf een plekje kiezen zegt ze. We leggen uit dat we alleen willen laden en lossen en dat we daarvoor willen betalen. Ze vraagt hiervoor 50 kronen. We hebben 1x contant geld gepint en hebben alleen 1 briefje van 200 kronen. Ze heeft geen wisselgeld. Mag het ook in euro’s? Ja dat mag. We hebben geen €5, dus geven we maar €10. Ze wijst ons over de camping naar een onmogelijke plek om het grijze water te lossen: op een heuvel met een putje van 30 cm doorsnee. Maar Tedje kan alles, al raakt de tank niet helemaal leeg.
We zijn weer op weg richting Jonkoping. Daar gaan we het kleine stadje in, winkelen wat en scoren een pokebowl. Dan gaan we naar Habo, waar we af hebben gesproken met Ton en Yvon. Midden in de bossen aan een strand van het Vatternmeer staan we gezellig naast elkaar geparkeerd. Stoeltjes buiten en koffie. Tijd om bij te kletsen en samen te eten en later, in trui en joggingbroek, te borrelen.
Woensdag 4 september
We starten op ons gemakkie op. We ontbijten samen en doen een bakkie. Daarna nog een bakkie. En nog 1. Het is gezellig. Ton en Yvon vertrekken alvast, want zij moeten naar Skove om gas te gaan tanken. We ontmoeten elkaar weer in het pittoreske dorpje Hjo. Hier zijn alle huizen nog van hout, volgens Zweedse traditie. Na de lunch vervolgen we onze weg: langs het Vatternmeer via Karlsborg, Askersund en Motala, dan richting het oosten via Skanninge, Linkoping en Norrkoping naar ons volgende overnachtingsplaats aan een picknickplaats in Bjorkliden aan het Yngarenmeer. Morgen willen we namelijk naar een natuurreservaat 30 km van Nykoping: Stendorren.
Donderdag 5 september
Adembenemend mooi; Het natuurreservaat Stendorren. Een wandeling van ruim 2 uur dwars door de natuur over verschillende eilanden die met een ijzeren brug met elkaar zijn verbonden. Dit is de Scherenkunst in het oosten. We lopen afwisselend over een natuurpad (dus stenen, boomwortels) door het bos en langs de rotsachtige kust, waar we regelmatig moeten klimmen en springen. We genieten van elke seconde. Ik vind het gewoon jammer als we weer op de parkeerplaats aankomen.
Voor de nacht zoeken we een camping op, 20 km onder Stockholm in Flottsbro, zodat we weer kunnen laden en lossen.
Vrijdag 6 september
Met 2 campers Stockholm in is op zich al een uitdaging, parkeren is regelrecht een ramp. Zweden blijken een volkje te zijn die strikt volgens de regels leven. Een hoog moreel bewustzijn. Zo vindt je geen papiertje op de straat, alles is superschoon, ze houden zich strikt aan de maximum snelheid, dragen allemaal zonder morren een fietshelm, hondenpoep wordt overal opgeruimd, er wordt niet op straat of op terrasje gerookt. Maar dus ook als je te dicht op de hoek parkeert, wordt je door verschillende Zweden aangesproken dat dat niet mag. Het duurt daarom ook even voordat we allebei een plekje hebben gevonden. Dan worden de fietsen van de drager gehaald en fietsen we Stockholm in. De oude binnenstad is erg mooi; statige gebouwen in sprekende kleuren. maar erg toeristisch. Er hangt een relaxte sfeer. De Zweden zijn beschaafd, beleefd en na aanspreken vriendelijk. De nieuwe binnenstad is zoals elke andere wereldstad. Met veel dezlefde winkels als in Nederland, zoals H&M, Vero Moda, De Bodyshop, New Yorker, Specsavers. Starbucks hebben we tnt maar 1x gezien; de Zweedse variant hiervan heet EspressoHouse. Het concept is precies hetzelfde.
We doen boodschappen bij de Lidl en gaan terug naar de camping waar we samen het diner in elkaar flansen.
Zaterdag 7 september
Zaterdag, wasdag. Ook in Zweden. Nu we op een camping staan moeten we gebruik maken van de mogelijkheid. We laden en lossen daarom ook meteen. Vandaag vertrekken Ton en Yvon weer langzaam richting huis; via de oostkust richting Malmo. Wij gaan verder richting het noordwesten. We blijven “nou nog 1 bakkie dan” roepen en zo wordt het toch nog 14 uur voordat we vertrekken. We rijden richting Vasteras. Als we aankomen op een ideaal plekje midden in het bos aan een strandje met picknicktafel, parkeren meteen achter ons 2 busjes vol met mannen, die snel parkeren, gehaast uitstappen, ons met slinkse blikken aankijken en niet weten hoe snel ze bij de picknicktafel moeten komen. Er blijkt maar 1 picknicktafel te zijn en die wilden ze confiskeren om te BBQen. Prima hoor. Gaan jullie maar lekker BBQen, wij gaan wandelen en zitten later verderop op een bankje in de zon aan het strandje. We eten soep met broodjes. Als we terugkomen op de parkeerplek maken de mannen wel heel veel herrie en staat de muziek erg luid. Daarom besluiten we naar een wat rustigere parkeerplaats verderop te gaan.
Zondag 8 september
Voor het ontbijt lopen we een bostrail van 10 km. Na het ontbijt vertrekken we richting Orebro. Onderweg zegt Ted langs zijn neus weg dat de GP van F1 om 15 uur start. We besluiten hiervoor te stoppen zodat Ted op zijn gemakkie kan kijken. We zoeken een rustig plekje en komen op een parkeerplaats bij een openluchtmuseum 7 km boven Hallstahammer. Ik geniet van het zonnetje en wandel wat in de omgeving, door het openluchtmuseum (gratis en altijd open) en langs een waterval en stromend beekje. We staan daar in ons eentje en besluiten daar te blijven staan voor de nacht. Om 21 uur krijgen we Belgische buren die hun camperbusje pal naast ons parkeren, terwijl het grasveld zeker een voetbalveld groot is. Vinden ze veiliger zeker.
Maandag 9 september
Het regent, dus besluiten we vandaag verder naar het oosten te reizen, waar de zon schijnt te schijnen. We parkeren de camper buiten het stadje Orebro en lopen (half uurtje) naar de stad. Het is droog en het zonnetje doet zijn best om door de wolken te dringen. Onderweg komen we door een gratis openluchtmuseum: een dorpje opgebouwd zoals het vroeger was. Rode houten huisjes en boeren schuren. Een dorpsplein met winkeltjes, een restaurant gespecialiseerd in kruiden. In de Butik kopen we de cadeautjes voor Ma en Dana. Helaas niets interessants voor Tijn. Het centrum is wel aardig, maar niet uniek. Op de terugweg nemen we take away sushi mee. We komen langs de trots van het stadje: een kasteel. helaas gesloten. Als we terugkomen op de camperplaats is het erg druk en daar zijn we niet meer aan gewend. We besluiten wat verder door te rijden en op zoek te gaan naar een rustiger plekje. Die vinden we. Verstopt in het bos aan het water, een plek voor 1 camper. Best nog even spannend om het glibberige, rotsachtige pad af te komen. Het is hier muisstil en als de avond valt echt pikkedonker. In de nacht regent en onweert het erg. Dan vinden we de plek toch wel heel erg stil en verlaten.
Dinsdag 10 september
Na al die regen schijt ik in mijn broek als we de heuvel op de plek moeten uitrijden. Maar Ted is een goede chauffeur en nergens bang voor. Met hier en daar een slippertje komen we er toch vrij makkelijk uit.
In Karlstoga laden en lossen we op een camperplaats en gaan dan via Karlstad naar Grums. We staan daar op een picknickplaats aan een meertje. We genieten daar van het zonnetje maar worden gek van de vliegjes. Hier gaan we niet blijven. We gaan verder en komen bij Liljedal op een werkelijk prachtige lokatie aan een strandje. Plek voor 3 campers. Er staat er 1, maar de voorste plek aan het water is nog vrij. Hier blijven we. We halen stoeltjes en BBQ uit de ” schuur” en genieten van de zon.
Woensdag 11 september
We besluiten de trail te gaan lopen die start bij ons parkeerplekje. Het is maar 6 km, dus dat is in een uurtje gefixt. Ted neemt alleen zijn mobiel mee. Ik neem als een echte vrouw een rugzak mee met allerlei spullen; je weet maar nooit. En dat is maar goed ook, want het is geen gewoon wandelpad, maar een trail met rotsen, keien, boomwortels, boomstronken, heuvel op, heuvel af. Soms zo stijl dat er een touw hangt om jezelf op de rots te kunnen hijsen. Dwars door de bossen met allerlei soorten paddestoelen en langs het water. Echt zo mooi. Ik ben in mijn nopjes. Dit doen we graag, hoewel het voor Ted zijn herstellende voet na 2 fracturen wel een uitdaging is. We doen er 2,5 uur over. Ons plekje is zo mooi en het weer zo lekker, dat we besluiten nog een nachtje te blijven staan.
Donderdag 12 september
We ontbijten in de zon en vetrekken dan naar Amal; een dorp met 5 huizen en 3 supermarkten. Zal wel een regionale functie hebben. We doen boodschappen en laden en lossen op een camperplaats vlak buiten het dorp. We vervolgen onze weg over kleine weggetjes richting de westkust. In Lupingvagen houden we het voor gezien en vinden een plekje bij een stradje/picknickplaats en haventje voor kleine bootjes. We staan daar weer in ons uppie.
Vrijdag 13 september
Het weer is prachtig en achter de camper is het gewoon warm. We ontbijten op ons gemakje en lezen in het zonnetje. Dan gaan we op weg naar Fjalbacka: een vissersdorpje aan de westkust, bekend van de serie: “the Fjalbacka murders”. Prachtig stadje tussen de rotsen, aan de zee, een haventje en allemaal houten gekleurde huisjes. We wandelen door het dorpje en lunchen op een terras uit de wind in de zon op een veranda over het water. En natuurlijk eten we een visje.
Langs smalle weggetjes rijden we langs de Scherenkunst (Heestrand). Zo mooi. We rijden door naar het volgende schiereiland Stangenas. We komen in het puntje van het schiereiland bij Lysekil in de zeilhaven en vinden een camperplaats waar we met onze kop direct in de wind aan de zee staan. Alleen een gemetseld rotswandje van nog geen meter hoog scheidt ons van de zee. We hebben een ongelofelijk uitzicht over de scherenkunst en genieten van een prachtige zonsondergang. We hebben hier de was gedaan en uitgebreid gedoucht.
Zaterdag 14 september
We beleven een onrustige nacht: met windkracht 6-7 direct aan de zee staan heeft zo zijn consequenties. We schudden er op los. Naast de parkeerplaatsen staat een windmolen. Ik heb nooit geweten dat die zo’n herrie maken.
We gaan schiereiland hoppen langs de Scherenkunst. We rijden langs de kust tot in de punt en maken dan met gratis veerpont de oversteek naar het volgende schiereiland: Bokenas, Malo, Orust en Tjorn. De binnenlanden zijn bosrijk en glooiend. De kust is ruig en rotsachtig, in de zee, zover je kunt kijken, liggen rotseilanden, bewoonde en onbewoonde.
Op het eiland Tjorn in het dorpje Ronnang hebben we geluncht en een kleine wandeling langs de kust gemaakt. We kwamen in een gezelschap van een bruiloft terecht, die hun tijd tussen ceremonie en feest doodden door de kleren uit te trekken en van een hoge houten steiger in het water te springen. BRRRR. We rijden terug naar het vasteland en vinden een camperplaats in Stenungsund, 20 km boven Göteborg, aan een strand waar ze aan het kyten zijn. Leuk om te zien.
Zondag 15 september
Wederom flink aan het schudden geweest. Wind trekt aan tot windkracht 7-8. Door al dat schommelen hebben we toch goed geslapen. Het weer is niet zo geweldig: veel wind dus, maar ook koud en regenachtig. Daarbij ben ik snipverkouden. We maken er een rustig reisdagje van en zakken af naar het zuiden. We rijden langs de kust en besluiten in een stadje te gaan winkelen. Het wordt Falkenberg. Schattig stadje, maar helaas zijn alle winkels dicht. Dat had ik niet verwacht in het vooruitstrevende Zweden. We hebben op de app een volgende overnachtingsplaats uitgekozen. Het laatste stuk rijden we dwars door de velden. We staan voor een gesloten boerenhek en zijn in twijfel. Dit kan niet kloppen. We lezen de app nog een keer en in een review staat dat je idd door een hek moet die dicht is ivm loslopende koeien. We komen op een parkeerplekje direct achter de duinen. Niet zoals bij ons, het zijn eigenlijk meer zandheuveltjes van 1.50 meter. Maar we staan toch iets beschut. Het is hoog water, ook door de storm, dus de strandwandeling die we willen maken gaat niet door. Er is geen strand meer. We luieren we lekker in de camper.
Maandag 16 september
Na een nachtje schudden, sta ik op om koffie te zetten. De koffiedrab gooi ik altijd de natuur in. Als ik de deur open doe, komen er een stuk of 20 stieren op ons afrennen. Ze blijven nieuwsgierig rond de camper hangen. Na een paar minuten hebben ze het wel gezien en lopen naar een veldje verderop.
We gaan maar weer eens op pad. We bezoeken het stadje Halmstad: een schattig stadje met vakwerkhuisjes. In het Coffee House (de Zweedse versie van Starbucks) nemen we een lekkere bak koffie met een Zweedse bulle. Ik raak in gesprek met een medewerkster en stel haar de vraag die me sinds onze vakantie in Zweden bezig houdt: Als mensen elkaar tegenkomen, ook al is het op een wandelpad waar verder niemand loopt, wordt er geen oogcontact gemaakt en wordt er niet gegroet. Is dat iets dat binnen de Zweedse cultuur normaal is en wat is daar dan de reden van? Zij onderkent deze gewoonte en vertelt dat Zweden erg op zichzelf zijn (very Private). Omdat wij dit niet gewend zijn komt dit op ons wat kil en afstandelijk over. Maar als je iemand aanspreekt is men juist heel vriendelijk en behulpzaam.
Na Halmstad rijden we verder over binnenweggetjes naar Landskrona. Daar laden en lossen we in een jachthaven. We tuffen door naar onze volgende overnachtingsplaats. Deze keer hebben we een plek iets meer van de kust af gekozen. De wind blijft namelijk aanhouden. We komen aan een strandje in het bos te staan in Loddekopinge. Het is lekker weer dus zitten we in het zonnetje en maken onze laatste satestokjes op de BBQ klaar.
Dinsdag 17 september
Vanmorgen een trail gelopen van 8,3 km. Een makkie; Een vrij vlakke route door het bos. Hier is het bos een combinatie van naald- en alweer loofbomen. Dit vinden we toch minder indrukwekkend. Na de brunch gaan we op weg naar onze laatste bestemming: Trelleborg. We hebben de rijksweg gepakt, want het landschap lijkt teveel op Nederland en kan ons niet meer bekoren sinds we in midden Zweden zijn geweest. In Trelleborg parkeren we de camper op een camper bij een speeltuin en gaan het stadje in. In de Espressobar (lees Starbucks) gedragen we als de doelgroep van dit concern; studenten: we nemen een grote bak koffie en zetten onze laptop op tafel. We zijn gestart aan het vakantieverslag. We halen sushi en gaan terug naar de camper.
Woensdag 18 september
Om 7.30 uur gaat de wekker. Dat zijn we niet meer gewend. Om half 9 vertrekken we naar de boot. We kunnen zo overal doorrijden en strak om 9.30 uur vertrekt de boot uit Trelleborg naar Rostock in Duitsland. De wind is gelukkig gaan liggen en het zonnetje schijnt. Dus glijden we door het water. Om 15 uur komen we aan in Duitsland. We rijden nog 4 uur en hebben een overnachtingsplekje in Emmen uitgekozen, zodat we de volgende dag naar Wildlands kunnen. Helaas wordt er overal aan de weg gewerkt waardoor we regelmatig in de file staan. Ook willen we even rustig eten en geen fastfood aan de rijksweg, dus rijden we een stadje in en eten bij een Italiaan. We komen daardoor pas om 22.30 uur aan in Emmen.
Donderdag 19 september
We staan op een parkeerplek aan het begin van een wandelroute naar een hunebed. Dat mogen we natuurlijk niet missen en maken eerst een wandeling. Na 100 meter komen we het hunebed al tegen. Kortste wandeling van deze vakantie dus. We gaan dan naar Wildlands Emmen. In maart 2019 is het dierenpark heropent. Het is werkelijk een prachtig park geworden. Opgezet in 4 thema’s:
1. Jungola: je waant je in de jungle, met een ware rivier waar je met een bootje een jungleroute kunt varen langs alle wilde dieren, voor de kinderen is er een route over hangbruggen, een prachtige vlindertuin.
2. Serenga: safari op de Savanne, een nagebouwd Afrikaans dorp en een route over een houten brug. Mooi en wijds opgezet, de dieren hebben echt alle ruimte.
3. Nortica: een reisje over de Noordpool. Als toetje gaan we naar een 4DX over de Noordpool. Geweldig!!
4. Animazia hebben we gemist, daar hadden we geen tijd meer voor. Moeten we toch een keertje terug. En dan nemen we zeker Tijn mee.
We zitten in het zonnetje op een terrasje en hoewel het nog vroeg is besluiten we alvast wat te eten. Dan hebben we dat maar gehad, hoeven we niet meer te zoeken. We rijden naar een camping tussen Hoenderloo en Beekbergen. Ons laatste nachtje. We belanden in een aflevering: “we zijn er bijna”. We komen om 18 uur en en er heerst een Hollandse bedrijvigheid: de vrouw is in de camper aan het koken. De man zit in een luxe campingstoel en overziet zijn “territorium”. De was hangt aan de waslijn. Later gaat een camper van zijn plekje, vermoedelijk om water te tanken. Hij vergeet echter zijn opstapje in te halen, zijn schotel te laten zakken en zijn elektrische kabel af te koppelen. Ted wil net toeteren om te waarschuwen als een man over de kabel stapt, ziet dat deze langzaam strak trekt en begint te gillen. Op zijn Hollands moet dit natuurlijk uitgebreid geevalueerd worden met de helft van de kampeerders. Zeer vermakelijk allemaal.
Vrijdag 20 september
Deze keer lossen we alleen. Dan vertrekken we richting Dordrecht. Onderweg drinken we nog een laatste bak koffie en om 13.30 komen we thuis. Tijn, Dibbes, Bruno en Madam lijken blij te zijn met onze thuiskomt. We halen al onze spullen uit de camper en maken hem van binnen en buiten grondig schoon. Morgen moeten we hem voor 10 uur inleveren. Dan vertrekt hij met andere mensen naar Bretagne. Die komt nog eens ergens.
Wij hebben als vanouds weer de eetclub. Na een magnifieke vakantie is het toch ook weer fijn om thuis te zijn.
